Haut fourneau B was een enorm uitgestrekt complex, waarbij we de eerste keer via de hoofdingang naar binnen wisten te glippen. Toen we eigenlijk de auto geparkeerd hadden om eens even rustig te kijken of er echt niemand meer bij de toegangspoort aanwezig was, ging eerst de schuifpoort open en kort daarna de slagboom. We bedachten ons geen moment en glipten meteen naar binnen, verstopten ons om te wachten wat ging komen. Kort daarna reed een bestelauto het terrein op, die ons niet opmerkte. Hierna konden we de hele dag naar hartenlust- en ongestoord fotograferen.
Niet alleen het terrein was uitgestrekt, maar ook de gebouwen vormden ook een doolhof, waardoor het bij ons tweede bezoek, soms lastig was om bepaalde punten terug te vinden. En hoewel de meeste zaken toch wel behoorlijk hufterproof uitgevoerd zijn, lukte het mensen toch om zelfs die te slopen. Ook was duidelijk zichtbaar dat het metaal-dievengilde de weg naar de locatie had gevonden. Bij ons eerste bezoek zag je daarvan ook al duidelijke sporen, maar bij het tweede bezoek lagen op veel meer plekken overblijfselen van gestripte kabels. Gelukkig wisten we de zaken die we de eerste keer niet gevonden hadden, nu wel te vinden en verkeerden die ook nog in goede staat. De controlekamer bij de hoogoven was echter al behoorlijk vernield, net zoals onderdelen van de hoogoven zelf.
