In 1884 vestigden zich voor het eerst enkele monniken op de Uelingsheide in Tegelen. Ze kochten een op de heide gelegen boerderij aan, als "overloop" voor de Belgische abdij van Westmalle. Deze breidden ze uit en ze begonnen de omliggende gronden te ontginnen om in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Later verbouwden ze de boerderij tot een klooster, dat in 1933 tot abdij werd verheven. Hier woonde en werkte men als zogeheten Contemplatieve Monastieke Gemeenschap, waarbij het gebed centraal stond.
In 1898 namen de broeders de miswijnhandel van Westmalle over en gezien de vraag naar andere wijnen breidde men het assortiment verder uit. Daarnaast ontwikkelden de monniken enkele exclusieve kloosterlikeuren. De wijnen en likeuren werden verkocht onder de bedrijfsnaam Wijnstekerij Uelingsheide. Naast de verkoop aan Nederlandse en Belgische afnemers werd ook steeds vaker geëxporteerd naar andere Europese landen. In 1925 startte de bouw van de kloosterkapel (eerste steen 16 mei 1926), waarvan de bouw werd afgerond in 1928. De Venlose architect Frans Stoks (1886-1972) en broeder Adelbertus Koevoet (1880-1949) tekenden voor het ontwerp. Het gastenverblijf met portiersruimte werd in 1930 in gebruik genomen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog verwoestte een grote brand met onbekende oorzaak de kloostervleugels (de brand begon in de middelste vleugel), koestal en graanschuur, maar gelukkig bleven op 21 april 1943 de kloosterkapel en het gastenverblijf gespaard doordat de wind draaide. Na de oorlog werden deze vleugels in een andere stijl herbouwd.
Het aantal monniken op de Ulingsheide nam vanaf 1884 gestaag toe. Na 25 jaar waren er 62 (31 broeders en 31 paters), begin jaren vijftig 71 (40 broeders & 31 paters) en direct na het Tweede Vaticaans Concilie (afgesloten in 1965) 44. In de jaren zeventig begon een duidelijke teruggang. In 1984 woonden er 27 monniken (9 paters & 18 broeders) en in 1996 15, met een gemiddelde leeftijd van 77 jaar. Er waren 12 externen in dienst om het werk te doen. Toen het klooster in 2002 sloot waren er nog 6 monniken: de abt en 5 broeders.
Op 17 oktober 2002 kwam er een einde aan de zelfstandigheid van het klooster en werd de abdij opgeheven.
Abt Dom Amandus Prick en 3 broeders namen in 2003 hun intrek in het kleine klooster, de Abdijhof, dat vanaf dat moment deel uitmaakte van de Abdij Lilbosch (Pey-Echt); 2 broeders vertrokken naar Lilbosch.
Langs deze weg wil ik Heemkundige Kring Tegelen, in het bijzonder C. Van Nisselroy, nogmaals danken om deze reportage te maken. Om andere mensen ook -op niet-commerciële basis- mee te laten genieten van het klooster, plaats ik de foto's van dit klooster onder CC-BY licentie.
In 1898 namen de broeders de miswijnhandel van Westmalle over en gezien de vraag naar andere wijnen breidde men het assortiment verder uit. Daarnaast ontwikkelden de monniken enkele exclusieve kloosterlikeuren. De wijnen en likeuren werden verkocht onder de bedrijfsnaam Wijnstekerij Uelingsheide. Naast de verkoop aan Nederlandse en Belgische afnemers werd ook steeds vaker geëxporteerd naar andere Europese landen. In 1925 startte de bouw van de kloosterkapel (eerste steen 16 mei 1926), waarvan de bouw werd afgerond in 1928. De Venlose architect Frans Stoks (1886-1972) en broeder Adelbertus Koevoet (1880-1949) tekenden voor het ontwerp. Het gastenverblijf met portiersruimte werd in 1930 in gebruik genomen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog verwoestte een grote brand met onbekende oorzaak de kloostervleugels (de brand begon in de middelste vleugel), koestal en graanschuur, maar gelukkig bleven op 21 april 1943 de kloosterkapel en het gastenverblijf gespaard doordat de wind draaide. Na de oorlog werden deze vleugels in een andere stijl herbouwd.
Het aantal monniken op de Ulingsheide nam vanaf 1884 gestaag toe. Na 25 jaar waren er 62 (31 broeders en 31 paters), begin jaren vijftig 71 (40 broeders & 31 paters) en direct na het Tweede Vaticaans Concilie (afgesloten in 1965) 44. In de jaren zeventig begon een duidelijke teruggang. In 1984 woonden er 27 monniken (9 paters & 18 broeders) en in 1996 15, met een gemiddelde leeftijd van 77 jaar. Er waren 12 externen in dienst om het werk te doen. Toen het klooster in 2002 sloot waren er nog 6 monniken: de abt en 5 broeders.
Op 17 oktober 2002 kwam er een einde aan de zelfstandigheid van het klooster en werd de abdij opgeheven.
Abt Dom Amandus Prick en 3 broeders namen in 2003 hun intrek in het kleine klooster, de Abdijhof, dat vanaf dat moment deel uitmaakte van de Abdij Lilbosch (Pey-Echt); 2 broeders vertrokken naar Lilbosch.
Langs deze weg wil ik Heemkundige Kring Tegelen, in het bijzonder C. Van Nisselroy, nogmaals danken om deze reportage te maken. Om andere mensen ook -op niet-commerciële basis- mee te laten genieten van het klooster, plaats ik de foto's van dit klooster onder CC-BY licentie.
